Tutoring jest metodą edukacji zindywidualizowanej, która opiera się na bezpośrednim spotkaniu tutora z uczniem. Wzmacnia poszukiwania ucznia, któremu towarzyszy tutor: mądry nauczyciel, który służy radą i potrafi umiejętnie wyznaczyć szlak poszukiwań.

Pierwotnie tutoring był praktykowaną w znanych uczelniach brytyjskich (Oxford, Cambridge) metodą pracy akademickiej profesora ze studentem, gdzie ten pierwszy pomaga temu drugiego zaplanować rozwój, a następnie wspiera i czuwa nad realizacją planów. Metoda tutoringu z powodzeniem wykorzystywana jest jednak w środowiskach nie-akademickich, w organizacjach pozarządowych czy właśnie w szkołach na różnych etapach edukacji.

Celem ogólnym tutoringu szkolnego jest wspieranie ucznia (podopiecznego) w rozwoju, prowadzenie go do mądrości i dojrzałości.

Tutor to nauczyciel pełniący rolę swoistego przewodnika dla ucznia (podopiecznego), który jest aktywnym partnerem sytuacji edukacyjnej i który wyraża chęć uczestniczenia w tutorialach, czyli indywidualnych spotkaniach z tutorem. Tutor ma pod swoją opieką od kilku do kilkunastu podopiecznych, z którymi spotyka się regularnie w ramach tutoriali. Tutor i jego podopieczny na początku współpracy poznają się oraz w atmosferze wzajemnego zaufania, szacunku i dialogu budują wzajemne relacje. Poznanie wychowanka, jego zainteresowań i pasji pomaga tutorowi w pracy nad rozwojem ucznia w odniesieniu do jego talentów oraz mocnych stron jego osobowości. Tutor i jego wychowanek skupiają się na wspólnym wyznaczaniu celów oraz planują działania zmierzające do ich osiągnięcia. Tutoring pozwala nauczycielowi dostrzec w uczniu to, czego nie da się zauważyć podczas lekcji. Dzięki tutoringowi nauczyciel lepiej poznaje wychowanka, uczy się patrzeć na świat jego oczami. Uczeń, będąc w dobrej relacji z nauczycielem, może czuć się w szkole bezpieczniej, jest dowartościowany, zauważony.

Nic tylko brać się do roboty, czasu nie zatrzymamy, a chłopaki czekają na Nas. Gorąco kibicuję wszystkim Tutorom. Życzę owocnych tutoriali. Hej.